Het kan raar lopen
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Marleen
05 Oktober 2008 | Indonesië, Yogyakarta
Donderdag 2 oktober 16:30: Mijn baas belt me op en vraagt of ik per direct naar een andere bestemming kan voor een paar dagen wegens een calamiteit waar gasten van de Oad Groep bij betrokken zijn.
Nadat ik had aangegeven dat dit geen probleem was aangezien ik een erg goede agent achter me heb staan in KL die mijn werkzaamheden wel een paar dagen konden overnemen, kreeg ik te horen wat er gebeurd was.
De hostess-nachtmerrie kwam uit..
Gasten (niet van Oad maar van een touroperator wat onder de Oad Groep valt) hebben een ongeluk gehad waarvan 1 persoon in het ziekenhuis ligt en 1 persoon het niet heeft overleefd.
Mijn baas vond dat ik de juiste persoon was om er naar toe te gaan voor de ondersteuning en assistentie omdat de hostessen van Indonesie het op Bali te druk hadden.
Ik heb snel mijn koffertje ingepakt en zat klaar om te vertrekken.
Helaas zat de avond vlucht vol en vertrok ik de volgende morgen vroeg naar Yogyakarta, een plaats op het Indonesische eiland Java.
Uiteraard weer een vreselijke vlucht met een nog meer vreselijke landing, de baan ligt midden in de stad en kon vanuit de lucht nog net niet zien naar welk tv-programma de locals keken in de huizen die onder mij voorbij zoefden.
Nadat ik mn koffertje in het hotel had gedropt, bracht de manager van het hotel me naar het ziekenhuis.
Het ongeluk is namelijk voor het hotel gebeurd. Meneer (86) en mevrouw (76) zijn geschept door een auto bij het oversteken van de weg op een zebrapad.
In het ziekenhuis aangekomen, wat trouwens een perfect ziekenhuis is, moest ik even diep ademhalen alvorens ik de kamer van mevrouw betrad.
Ik was nog net tijd om me voor te stellen en sterkte te wensen voor de operatie.
Ik vertelde haar dat ik naast haar zou zitten als ze weer zou ontwaken uit de narcose.
5 uur later kwam ze terug en een klein kwartier later had ze de grootste praatjes en hebben we een aantal uur gepraat over van alles en nog wat. Ze besefte denk ik nog niet dat ze zojuist haar vriend had verloren waar ze een jaar een relatie mee had.
Toen ze moe werd, ben ik naar het hotel gegaan waar ik vervolgens de hele nacht geen oog dicht heb gedaan omdat ik het me alles nogal aantrok.
Om half 7 zat ik weer aan haar bed en heb ik haar eten gegeven met mijn stiekem mee gebrachte fruit uit het hotel want daar is ze dol op, vertelde ze me de avond ervoor.
En net zoals overal ter wereld, het eten in een ziekenhuis verdient geen ster. Echter verdient de verzorging een dikke 10.. maar ze ligt dan ook op de VIP afdeling en heeft een eigen kamer en woonkamertje.
's Morgens heb ik de tijd doorgebracht met koffie drinken en lezen want ze viel steeds in slaap.
Ook heb ik een nieuwe job gehad deze dag en dat was bodyguard.
De familie van de bestuurder kwam met een stuk of 10 man en wilde de kamer in om berouw te tonen en (komen we nu achter) om mevrouw over te halen om het politie rapport niet te tekenen zodat er geen proces komt.
Tegelijkertijd kwam ook de politie, erg druk voor de deur die ik op slot heb gedraaid..
Na een poosje was iedereen weer weg.. zuster geinstructeerd dat er niemand op de kamer mocht en ben ik naar de airport gegaan om de zoon en dochter van mevrouw op te halen.
Was uiteraard een emotioneel weerzien maar dat is logisch.
Toen ik terug kwam liep ik tegen een gids aan van de concurrent en hij nodigde me uit om die avond mee te gaan met hem en zijn groep naar een dansvoorstelling met buffet.
Aangezien ik helemaal gesloopt was en op het punt stond om in janken uit te barsten, kwam die vraag op het juiste moment en heb ik een leuke avond gehad.
Vanmorgen om 8 uur was ik weer bij haar en was ik net op tijd om te vertalen. Ze was de zuster aan het proberen uit te leggen dat ze dat witte brood niet meer wilde hebben.
Gelukkig had het restaurant personeel van mijn hotel al weer een bak fruit aan me meegegeven dus heb ik haar weer haar favoriete hapje mogen voeren.
Totdat de zoon en dochter kwamen, hebben we gepraat over haar vriend, over de leuke tijd die ze toch samen hebben gehad.
Om 10 uur kwam de politie weer om een handtekening van mevrouw te halen voor het proces verbaal.
De zoon en dochter waren onderweg dus heb de deur weer op slot gedraaid want ik vond dat zij mevrouw daarop moesten voorbereiden.
Een uurtje later waren alle handtekeningen gezet en was de rust weer gekeerd.
Toen werd het voor mij tijd om weer even afstand te nemen en zit daarom nu ook even in mn hotelkamer dit verhaaltje te typen wat me erg goed doet. Het lijkt alsof ik er nu ook met iemand over praat.
Voor mevrouw en de zoon en dochter lijkt het misschien alsof ik alles op de automatische piloot doe maar dit gebeuren gaat mij ook niet in de koude kleren zitten.
En het is zo ontzettend lief mevrouwtje... ik heb erg met haar te doen.
Ik ga nu even wat werk doen want dat gaat ook door en dan weer naar het ziekenhuis.
Bedankt voor het luisteren en een fijne zondag gewenst.
Liefs uit Yogya,
Marleen
Nadat ik had aangegeven dat dit geen probleem was aangezien ik een erg goede agent achter me heb staan in KL die mijn werkzaamheden wel een paar dagen konden overnemen, kreeg ik te horen wat er gebeurd was.
De hostess-nachtmerrie kwam uit..
Gasten (niet van Oad maar van een touroperator wat onder de Oad Groep valt) hebben een ongeluk gehad waarvan 1 persoon in het ziekenhuis ligt en 1 persoon het niet heeft overleefd.
Mijn baas vond dat ik de juiste persoon was om er naar toe te gaan voor de ondersteuning en assistentie omdat de hostessen van Indonesie het op Bali te druk hadden.
Ik heb snel mijn koffertje ingepakt en zat klaar om te vertrekken.
Helaas zat de avond vlucht vol en vertrok ik de volgende morgen vroeg naar Yogyakarta, een plaats op het Indonesische eiland Java.
Uiteraard weer een vreselijke vlucht met een nog meer vreselijke landing, de baan ligt midden in de stad en kon vanuit de lucht nog net niet zien naar welk tv-programma de locals keken in de huizen die onder mij voorbij zoefden.
Nadat ik mn koffertje in het hotel had gedropt, bracht de manager van het hotel me naar het ziekenhuis.
Het ongeluk is namelijk voor het hotel gebeurd. Meneer (86) en mevrouw (76) zijn geschept door een auto bij het oversteken van de weg op een zebrapad.
In het ziekenhuis aangekomen, wat trouwens een perfect ziekenhuis is, moest ik even diep ademhalen alvorens ik de kamer van mevrouw betrad.
Ik was nog net tijd om me voor te stellen en sterkte te wensen voor de operatie.
Ik vertelde haar dat ik naast haar zou zitten als ze weer zou ontwaken uit de narcose.
5 uur later kwam ze terug en een klein kwartier later had ze de grootste praatjes en hebben we een aantal uur gepraat over van alles en nog wat. Ze besefte denk ik nog niet dat ze zojuist haar vriend had verloren waar ze een jaar een relatie mee had.
Toen ze moe werd, ben ik naar het hotel gegaan waar ik vervolgens de hele nacht geen oog dicht heb gedaan omdat ik het me alles nogal aantrok.
Om half 7 zat ik weer aan haar bed en heb ik haar eten gegeven met mijn stiekem mee gebrachte fruit uit het hotel want daar is ze dol op, vertelde ze me de avond ervoor.
En net zoals overal ter wereld, het eten in een ziekenhuis verdient geen ster. Echter verdient de verzorging een dikke 10.. maar ze ligt dan ook op de VIP afdeling en heeft een eigen kamer en woonkamertje.
's Morgens heb ik de tijd doorgebracht met koffie drinken en lezen want ze viel steeds in slaap.
Ook heb ik een nieuwe job gehad deze dag en dat was bodyguard.
De familie van de bestuurder kwam met een stuk of 10 man en wilde de kamer in om berouw te tonen en (komen we nu achter) om mevrouw over te halen om het politie rapport niet te tekenen zodat er geen proces komt.
Tegelijkertijd kwam ook de politie, erg druk voor de deur die ik op slot heb gedraaid..
Na een poosje was iedereen weer weg.. zuster geinstructeerd dat er niemand op de kamer mocht en ben ik naar de airport gegaan om de zoon en dochter van mevrouw op te halen.
Was uiteraard een emotioneel weerzien maar dat is logisch.
Toen ik terug kwam liep ik tegen een gids aan van de concurrent en hij nodigde me uit om die avond mee te gaan met hem en zijn groep naar een dansvoorstelling met buffet.
Aangezien ik helemaal gesloopt was en op het punt stond om in janken uit te barsten, kwam die vraag op het juiste moment en heb ik een leuke avond gehad.
Vanmorgen om 8 uur was ik weer bij haar en was ik net op tijd om te vertalen. Ze was de zuster aan het proberen uit te leggen dat ze dat witte brood niet meer wilde hebben.
Gelukkig had het restaurant personeel van mijn hotel al weer een bak fruit aan me meegegeven dus heb ik haar weer haar favoriete hapje mogen voeren.
Totdat de zoon en dochter kwamen, hebben we gepraat over haar vriend, over de leuke tijd die ze toch samen hebben gehad.
Om 10 uur kwam de politie weer om een handtekening van mevrouw te halen voor het proces verbaal.
De zoon en dochter waren onderweg dus heb de deur weer op slot gedraaid want ik vond dat zij mevrouw daarop moesten voorbereiden.
Een uurtje later waren alle handtekeningen gezet en was de rust weer gekeerd.
Toen werd het voor mij tijd om weer even afstand te nemen en zit daarom nu ook even in mn hotelkamer dit verhaaltje te typen wat me erg goed doet. Het lijkt alsof ik er nu ook met iemand over praat.
Voor mevrouw en de zoon en dochter lijkt het misschien alsof ik alles op de automatische piloot doe maar dit gebeuren gaat mij ook niet in de koude kleren zitten.
En het is zo ontzettend lief mevrouwtje... ik heb erg met haar te doen.
Ik ga nu even wat werk doen want dat gaat ook door en dan weer naar het ziekenhuis.
Bedankt voor het luisteren en een fijne zondag gewenst.
Liefs uit Yogya,
Marleen
-
05 Oktober 2008 - 09:01
Marije:
Hey Marleen,
Dat klinkt inderdaad als de hostess nachtmerrie. Ik snap waarom OAD graag wilde dat jij er naar toe zou gaan, want jij bent inderdaad de perfecte persoon om mensen in dit soort omstandigheden te helpen. Dat blijkt ook wel weer uit bovenstaand verhaal. Maar natuurlijk ben jij ook maar mens, dus gaat het je niet in je koude kleren zitten. Ik leef met je mee.
Lieve Marleen, je verdiend een dikke pluim!
Veel liefs,
Marije -
05 Oktober 2008 - 09:05
Tampie:
Jeetje wat heftig! Snap helemaal dat het niet in de koude kleren gaat zitten. Sterkte. Liefs Tamp -
05 Oktober 2008 - 09:39
Jenny:
Lieve Marleen,
Zoals ik in de mail al zei, ik wist dat je dit goed aan kon. Ik vind het knap van je dat je zo gehandeld hebt! Veel sterkte nog op de bestemming en kop op :)
Liefs,
Jenny -
05 Oktober 2008 - 09:56
Emmie:
Jeetje, wat een heftig verhaal.Kan me goed voorstellen dat het met jou ook heel wat doet!Als ik hoor hoe je dit aangepskt hebt neem ik mijn petje voor je af!Knap ook hoe je de politie en de tegenpartij bewerkt,en de familie in bescherming neemt.
Ik wens je nog heel veel sterkte met deze zware taak,maar ik weet zeker dat je er later met een heel fijn gevoel aan terug zult denken[net zoals de fam. die je geholpen hebt].
Groetjes en veel liefs,ook van Ton en Yvonne! -
05 Oktober 2008 - 10:20
Jildou:
Meid, wat een verhaal, ben er stil van...
Ik ben blij dat ik nooit zoiets heb meegemaakt. Volgens mij ben je een enorme steun geweest voor de mevrouw in het ziekenhuis en haar zoon en dochter. Goed gedaan! Sterkte nog de komende tijd daar.
Liefs Jildou -
05 Oktober 2008 - 10:23
Luz&Edwin:
Hoi Marleen,
Jeetje, wat heftig!!! Als ik het zo allemaal lees is het echt een aaneenschakeling van gebeurtenissen. Maar knap hoe je die mevrouw en haar kinderen begeleid door deze drama.
Echt...je verdient een dikke pluim, volgens mij zien deze mensen echt wel dat jij dit met je hart doet en niet op de automatische piloot.
Nou wil OAD jou zeker niet meer kwijt.
Heel veel sterkte nog de komende tijd.
Selamat jalan,
XXX Luz&Edwin -
05 Oktober 2008 - 10:28
Carolien:
He Marleen,
Jeetje wat naar zeg. Kan me voorstellen dat dat niet in de koude kleren gaat zitten. Maar je kunt er achteraf waarschijnlijk wel met een goed gevoel op terugkijken want je hebt ze perfect geholpen!
Sterkte nog daar.
Liefs Carolien -
05 Oktober 2008 - 10:41
Sam:
Heel goed van je gedaan Marleen!
Veel succes nog en we mailen weer xoxo Sam -
05 Oktober 2008 - 11:31
Aerin:
Oad Beste Hostess 2008!!! -
05 Oktober 2008 - 11:56
Heidie:
zo, dit is wel even wat anders dan het gemiddelde probleem van een vakantieganger.
heel goed gedaan en het geeft je vast inzicht in waar je allemaal toe in staat bent.
By the way.... ik kom 9 november. Nog tijd voor een bakkie??? liefs -
05 Oktober 2008 - 12:17
Ina:
Hoi Marleen,
Ik heb geluisterd. Veel sterkte!
Liefs van Ina -
05 Oktober 2008 - 13:12
Renee:
jeeee marleen wat n verhaal zeg! Succes nog even daar! We zien je snel weer! en t is hier rotweer:P Kuss! -
05 Oktober 2008 - 13:20
Joke:
hoi Marleen
Wat een toestand allemaal.
Ik wens je sterkte.
groetjes joke
-
05 Oktober 2008 - 15:47
Daniela:
Jeetje, wat een verhaal, heel heftig! Het zal je maar gebeuren op vakantie, ik kreeg toen ik het las kippevel en medelijden met de mensen die achterblijven. Ik snap dat je het je aantrekt als je er zo dichtbij bent maar ik hoop dat je het een plekje kan geven. Succes nog daar en sterkte, xxx Daan -
05 Oktober 2008 - 16:41
Marischa:
Hoi hoi,
Zeker is dit een heel heftig verhaal. Uiteraard gaat dit niet in de koude kleren zitten. Vind dat je goed bezig bent voor die mensen en met die mensen, toppie!
Sterkte nog in Yogya!
Liefs Maris -
05 Oktober 2008 - 18:11
Ons Mam En Pap:
Hoi Marleen,
Eigenlijk heel bijzonder dat jij diegene mag zijn om deze mensen in deze moeilijke tijd te helpen.
Alles mooi en wel...maar denk ook aan jezelf. Je bent een kanjer!!!!
Knuf,
Jos en Lilian
-
06 Oktober 2008 - 08:20
Theo:
Jezus wat een indrukwekkend verhaal wens je veel sterkte bij het verwerken van dit alles. groeten -
06 Oktober 2008 - 17:54
Ria:
Jeetje Marleen,wat heftig allemaal!Zo zie je maar dat je moet genieten in het leven.Gelukkig doe jij dat ook met volle teugen,maar helaas dit soort dingen gebeuren ook he.Wordt je weer even met je neus op de feiten gedrukt.Sterkte en een dikke knuffel van ons allemaal -
10 Oktober 2008 - 13:55
Mireille:
Hey Marleen, Net pas je verhaal gelezen, ben erg onder de indruk. Ik denk dat vooral als er zoiets gebeurt je zou wensen dat er altijd zo iemand als jij er bij is om mee te leven en te zorgen, dat zou de wereld een stuk vriendelijker maken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
