Turijn... Ik had meer verwacht!

Hallo... Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om nog wat over deze ervaring te schrijven!! Het viel enorm tegen, ik had er zoveel meer van verwacht.
Ik moest met Maarten een groep van de postcodeloterij (prijswinnaars) begeleiden.
Van de postcodeloterij zelf waren er ook 6 begeleiders mee en oooh wat een arrogante dames zeg... nou ja dames, volgens mij was ik ouder maar goed.
Op schiphol waren ze nog wel aardig want de 2 dames die zeg maar de leiding hadden waren al in Turijn dus mocht ik hun daar ontmoeten. Het begon al op de luchthaven. Even belangrijk om te weten is dat ik een dga van te voren het draaiboek heb ontvangen en daar las ik al dat alles al was uitgestippeld en dat ik dus eigenlijk niets meer hoefde te doen dan contact houden met de lokale assistente en de bussen op tijd regelen. Nou dat zag ik eigenlijk al niet zitten want ik ben altijd degene die alles wil regelen en voor mekaar maken. Toen de winaars in de bus zaten kregen we de opdracht van opper-loterij (zo noemde ik Marieke) om de bussen te tellen. Toen ik daar mee klaar was twijfelde ze al aan mij want volgens haar klopte mijn telling niet... ging ze zelf nog een keer tellen. Nou uiteraard was het wel gewoon in orde. Toen reden we naar het centrum toe. Eerst zouden we vrije tijd hebben maar dat ging niet meer door want op Schiphol hadden we 1,5uur vertraging dus reden we vanaf de luchthaven direct naar het restaurant. In het restaurant zaten die meiden weer allemaal te zeuren en ik had afspraak met restaurant eigenaar dat we eerst tafel in linkerhoek zouden vullen en daar was ik mee bezig waarna de meiden die mensen daar weer weg haalden en ze in de rechterhoek zetten! AAAAARGH! Toen kreeg ik verder weer bevelen dat 1 van die meiden nog geen hoofdgerecht had, of ik dat niet even snel kon regelen. Toen het eten op was checkte ik de garderobe of daar al personeel was van het restaurant om de jassen weer uit de delen. Dat was zo, ze stonden klaar. Ik weer terug naar de tafel. En toen gingen de winnaars op staan en gelijk weer: Marleen, zie je wel dat ze opstaan, zou je niet eens de garderobe regelen. Ik probeerde zo vriendlijk mogelijk te zeggen dat dat al gebeurd was. Daarna hadden we toch nog een uurtje vrije tijd voor de groep omdat het eten erg snel ging. Afgesproken was dat de groep om 2 uur weer terug was bij het restaurant. Ik ben even snel met die Maarten door de stad gelopen en even bij Medals Plaza gekeken wat helaas helemaal afgesloten was maar door kijkgaten heb ik foto's gemaakt. Ook liep Jan Bos daar met zijn vriendin en die heb ik stiekem gefilmd met mijn telefoon hihi. Om kwart voor 2 was ik weer terug bij het restaurant. Met lokale assistent al conatct gehad over bussen. Ik heb met Opper Marieke afgesproken om precies 2 uur te gaan lopen naar de bussen zodat dan de bussen op tijd zouden zijn daar de bussen er niet mochten parkeren officieel, Maar wat denk je: gaat ze om 10 voor 2 al lopen. Belt ze me op: Marleen we staan op het plein en de bussen staan er niet, en ik hang weer op!
Nou ja, dodo of niet dan.
Bij de schaatsbaan aangekomen ging het ook al niet lekker want een minuut na kennismaking begon ze al over startlijsten. Ik vroeg haar toen wat ze er precies mee bedoelde.. Nou ze keek me toen al aan alsof ze het in Keulen hoorde donderen.
Ik heb ATP gebeld en gevraagd naar die lijsten en die zouden ze komen brengen in het stadion. 10 minuten voor aanvang van de wedstrijd had ik die lijsten nog niet en ik bleef maar zoeken naar mensen van ATP, kom ik ineens weer in het vak zie ik dat al die mensen de lijsten al in de handen hadden. De ATP mensen had ze al aan Opper marieke gegeven. Nou maakte ik dus weer een lekkere beurt, slecht hoor van Atp!
Nou daarna viel er een vrouw flauw. En daar ben ik vervolgens 3 uur mee bezig geweest en heb dus niets van de schaatswedstri9jd gezien en Maarten wel hoor, die stak geen vinger uit!! Die had ook gewoon een lekker dagje uit. Presteert opper-marieke het ook nog om me nog even te vertellen hoe en wat met de bussen.
Nou ja, schaatsen afgelopen. Gelukkig bleef Marieke bij die mensen, dus van 1 last was ik af. Het Holland Heineken House was ook geen drol aan, zo rustig want ja, er viel niets te vieren. Gegeten aan tafel met nog meer ATP-ers en opeens begonnen ze over Oad, iets over de WK voetbal strax, dat zij erg veel aandeel krijgen in de organisatie, nou ze zaten OAD helemaal af te kraken, toen was ik er helemaal klaar mee!
Ben wat eerder naar de bussen gegaan. Na een kwartiertje heerlijk te hebben buiten gestaan in mijn uppie kwamen de winnars er weer uit en de stroom stopte ineens en ben ik de bussen gaan tellen en ze waren allebei compleet. MAar geen Maarten te bekennen en ook geen begeleiders van de postcodeloterij. Ik dacht dit is mijn kans: voor het eerst die dag pakte ik de microfoon en zei: "dames en heren, we zijn compleet maar het is nog even wachten want uw begeleiders zijn nog niet aanwezig". Zo die zat!!
Op de luchthaven aangekomen hielp ik bij de security (dat stond ook allemaal in ons handboek zodat het zo snel mogelijk ging) maar de rest van de ATP-ers stond er gewoon bij te kijken hoor. Ik ging als laatste door poortjes en kom aan bij de gate zegt het zogenaamde vluchthoofd: Ga jij alvast het vliegtuig in want er is nog niemand binnen van ons. Ik ging wel naar binnen, ging zitten en heb heerlijk mijn ogen dicht gehad.
Aangekomen op schiphol ging ik als laatse het vliegtuig uit (stond ook in het handboek dat 1 van ons er laatste uit moest en aangezien de rest er al uit was gegaan was ik dat dus maar he die als laatste er uit moest). Kom ik de slurf uit vragen ze: "is het vliegtuig leeg" Ik:"ja natuurlijk want anders liep ik hier niet.
Daarna hadden we het over de groepen die nog zouden komen de donderdag want dan zou ik weer met hetzelfde groepje ATP-ers opgescheept zitten. Ik zei dat ik dan gelukkig geen postcodeloterij zou hebben. Er bestaat geen mogelijkheid dat iemand dat gehoord zou kunnen hebben buiten de ATP-ers opm, krijg ik weer op mijn flikker dat ik dat niet mag zeggen waar een klant bij in de buurt was. Nou toen was ike r klaar mee en ben hard door gaan lopen. Schreeuwt Maarteb: He Marleen, zo hard heb je de hele dag nog niet gelopen. Ik heb niets meer gezegd behalve: tot donderdag. Maar toen wist ik al dat ik dat niet zou doen...
Ja beste allemaal.... Ik heb de rest afgezegd! Ik wil niet voor zo'n bagger organisatie werken. Ik heb me voor de volle 100% ingezet en ik durf te beweren dat ik de enige bent die dat heeft gedaan van alle 30 ATP-ers die aanwezig waren in het stadion. Ze hebben allemaal schaatsen gekeken. Nou het was toch een flut wedstrijd. Dus ik heb gistermorgen om 12 uur uitgechecked, naar oma gegaan, daar lekker schaatsen gekeken en blijven slapen!!
Ik weet dat ik een verstandige keuze heb gemaakt. Ik kan nog wel veel meer vertellen maar dan wordt het wel erg lang. Ik zal er nog even een paar foto's bijplaatsen en dan is het einde verhaal Turijn! Ciao