Van alles wat

Goedemorgen! Allemaal weer bijgekomen van het koninginnenweekend? Was het gezellig? Alleen het weer zat niet zo mee he!

Hier weer even een berichtje.
Als eerste even iets met een Turks tintje.
Toen ik net een paar dagen in Maleisië was en op hotelcheck was op Penang zag ik een tijdschrift een aankondiging staan van de Fire of Anatolia. Dat is een Turkse dansgroep. Een mix van ballet, riverdance en Turkse lokale dansen. Aangezien ik dit ook al eens in Marmaris had gezien en ik er helemaal weg van was, heb ik direct toen ik het las 2 kaarten besteld. Annemieke zou ook mee gaan. Afgelopen donderdag zou het dan eindelijk zo ver zijn. Ik had er helemaal zin in. Om alvast in the mood te komen hebben we Turks gegeten in het winkelcentrum wat naast de hallen ligt waar de dans gehouden zou worden. Aangekomen in het Convention Center vonden we het erg vreemd dat het zo rustig was en iedereen keek zo raar. Ik zei -VOOR DE GRAP- tegen Annemieke dat het afgelast was. Dat had ik nooit moeten zeggen want nog geen minuut later kwam er iemand met de mededeling dat het echt afgelast zou zijn omdat de organisatie in Maleisië de zaal en het hotel voor de dansers niet betaald had. De naam van die organisatie heet Jewels... Hoe kan het ook anders he :-} Ik heb volgens mij nog nooit zo gebaald. We moesten naar de ticketcounter maar aangezien we daar niet de tickets gehaald hadden moesten we ons telefoonnummer opschrijven en dan zouden ze ons een dag later bellen waar we ons geld zouden kunnen afhalen want ook de show voor een dag later was afgelast. We hebben buiten voor de ingang nog even een tijdje staan wachten in de hoop dat er een wonder zou gebeuren en dat het toch door zou gaan. Ik zag een turk in pak lopen en die hoorde bij de dansgroep dacht ik. Dus ik vroeg aan hem wat de volgende stop in Azië zou zijn. Bleek dat hij de manager director was haha.
Helaas zou de volgende stop Egypte zijn.
We hadden de moed maar opgegeven en zetten koers naar de barstreet om onze teleurstelling weg te drinken. Eerst zijn we beland in the Rum Jungle maar het was niet zo leuk. Toen zijn we naar de Beach Club gegaan, daar was het als vanouds weer gezellig en de Bacardi-lemons smaakten weer goed. Uiteraard kwam de volgende dag de kater (van drank niet zo hoor, meer van de teleurstelling ;-) Maarrrrr om een uur of 11 smorgens toen ik half aan het slapen was op kantoor ging mijn telefoon en het was dus diezelfde medewerkster van het Convention Center aan wie ik mijn telefoonnummer had gegeven. Ik dacht dat ze me ging vertellen waar ik mijn geld kon terug krijgen maar nee, ze belde voor iets anders: JAAAAA HET GING DIE AVOND WEL DOOR. Oh ik heb zo hard gegild van blijdschap. Dus de plannen moesten even aangepast worden want die avond zouden we naar de Cameron Highlands rijden. Later hier meer over.
Weer helemaal in mijn sas poging 2. Ik was nog steeds bang dat het afgelast zou worden. Bij de ticketcounter kregen we onze nieuwe kaartjes en leek het er op dat het door zou gaan. Onderweg naar de zaal kwamen we die man van de vorige avond weer tegen en hij zei tegen ons dat we hem aan het einde van de dans moesten opzoeken want dan zou hij ons voorstellen aan de groep en aan de bedenker van Fire of Anatolia.. OKEEEEEEEEEE.
Iets na half 9 begon het. Het was weer geweldig. Nog beter dan in mijn herinnering.
Ik was niet de enige want toen het afgelopen was kregen ze een staande ovatie. We zijn nog een beetje bij het podium blijven hangen want ze waren bezig met de cooling down en Mustafa Erdogan (die bedenker dus) was druk met handtekeningen uitdelen en moest met iedereen op de foto. En die manager director was er ook maar druk mee. Nou we hadden geen zin meer om te wachten en vonden het wel best zo. Buiten hebben we nog even staan kijken naar de dansers die naar het hotel liepen en toen kwamen er 2 turken naar ons toe die zeiden dat we die dans eigenlijk ook een keer in Turkije zouden moeten zien. Ik lekker bijdehand zeggen dat ik dat al eens gezien had in Marmaris. Ijs was gebroken en ze vertelden dat ze de gids waren bij de Fire of Anatolia. Ze wonen in KL, hebben een eigen bedrijf maar de Turkse ambassade had hun gevraagd of ze tijdens de 3 dagen dat de goep hier was, de groep wilde begeleiden.
Ze vroegen ons of we nog even mee gingen naar de barstreet. Na een geslaagde overhaalpoging bij Annemieke zijn we naar de Rum Jungle gegaan en gelukkig vond ze het ook gezellig. Leuk met die kerels gekletst en een dezer dagen gaan ze turks koken, hiehaa!! Ze zeiden dat de groep ook uit zou gaan maar het duurde zo lang dat we maar naar huis zouden gaan want.... de volgende morgen moesten we vroeg op want stond een trip naar de Cameron Highlands op het programma.
Bepakt met een rugzak, paraplu en water en chips vertrokken we rond 10 uur met mijn geweldige vooroorlogse auto. Het eerste half uur was best eng want ze jagen hier maar langs je heen en dat links rijden is ook niet zo succes als je het niet gewend bent. Maar goed, na toch even verdwaald te zijn, zaten we ineens toch op de goede snelweg naar de hooglanden. 60 km voor ons doel moesten we van de snelweg af en moesten we over een weg die 563 bochten telt. Was natuurlijk spannend maar ook erg leuk. Onderweg veel mooie dingen gezien, en het is er erg groen. En hoe hoger we kwamen, hoe koeler het werd. Dat was echt super.
Om een uur of 3 smiddags kwamen we bij Ratah uit (of zoiets, ik vergeet steeds de naam) en aangezien we geen hotel hadden geboekt, zijn we naar het toeristenburo gegaan en heeft ze ons 2 budget hotels aangeraden. Vrijwel alle hotels zaten al vol omdat ze hier een lang weekend hebben omdat het vandaag labour day is en iedereen is vrij.
Het hotel was prima hoor, goede kamer en eigen badkamer. Na het inchecken zijn we weer een stukje wezen rijden.
De Cameron Highlands staan bekend om zijn theeplantages en aardbeien. Het gebied is ontzettend groot en strekt zich uit over 3 staten en de hoogte variert van 1300 tot 1800 meter.
We gingen naar de bekendste thee plantage maar helaas was ie al dicht. Dus zijn we nog even naar een marktje geweest, koffie gedronken en vervolgens terug naar het hostel om even om te kleden en zijn we naar een leuk restaurantje geweest. Om een uur of 9 lagen we al in bed en heb heel slecht geslapen omdat het zo belachelijk koud was.
De volgende morgen zijn we weer vroeg op pad gegaan. Als eerste naar die thee plantage dus. De naam is BOH, misschien kennen jullie dat merk thee wel. Het betekent Best Of Highlands. We hebben gezien hoe de thee geplukt wordt en vervolgens in de fabriek een heel proces door moet lopen voordat de thee goed is voor de verkoop.
Daarna zijn we naar een aardbeien farm geweest en heb de lekkerste aardbeien ever gegeten. Daarna nog even naar een Orang Asli dorp. Dat zijn de oorspronkelijke bewoners van Maleisie. We hadden verwacht oude gammele hutjes aan te treffen maar dit was een vrij rijk dorp dus ze hadden echte houten huizen, beetje jammer.
Na even gegeten te hebben bij een restaurant die gerunt wordt door een Nederlandse Chinees, zijn we weer terug gegaan om weer 563 bochten af te dalen naar de snelweg.
Ook dit ritje ging weer goed. Wel hebben we even een oponthoud gehad en zijn we in een wegrestaurant gaan zitten wachten totdat de regen wat minder zou worden want als het hier begint te hosen zie je gelijk niets meer op de weg. In KL hebben we paar keer verkeerd gereden maar hebben toch weer veilig de parkeergarage ontdekt waar ik Lulu (zo heet mijn auto haha) weer netjes heb neergezet. Hij heeft toch zo'n 550 km gereden van het weekend. Ik was bekaf toen ik thuis kwam. Maar ben trots op mezelf dat ik hier heb gereden. Nu ik dit heb gedaan, is het dus erg makkelijk om eens wat vaker de auto te pakken. Vrijdag gaan we naar Pangkor. Ook weer een bounty eiland. Eerste nachtje in een hotel op het vaste land en dan de volgende morgen met de ferry over naar Pangkor en dan daar nog een nachtje in een ontzettend duur en luxe resort maar aangezien ik ga onder het mom van hotelcheck heb ik beide overnachtingen gratis gekregen van het hotel met ontbijt. Hihi.
Als jullie denken dat ik hier heerlijk aan het genieten ben, dan hebben jullie dat helemaal goed maar als jullie denken dat ik niet aan het werk ben dan hebben jullie dat mis want ik ben ook kei druk met mijn werk hier maar de weekenden maken het weer helemaal goed.

Verder vind ik het super leuk om al jullie mailtjes en berichtjes te krijgen en ook the wall of fame in mijn appartement is al goed vol met kaarten. Aangezien er toch velen van jullie denken om langs te komen, bij deze even de data dat mijn appartementje vol zit:
16/09 - 30/09 PAPS EN MAMS. Ook heeft MIEKE een ticket geboekt en zij komt van 04/10 - 23/10. Dus dat jullie het even weten....

Ik zal nu nog even wat foto's bij dit bericht plaatsen en dan wordt het tijd om weer gedag te zeggen want mijn maag begint te rammelen. Groetjes vanuit Maleisie.

XXX MARLEEN