Belanda's in de jungle
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Marleen
26 Juli 2009 | Maleisië, Kuching
Eindelijk... na 3 jaar heb ik eindelijk de Orang Oetans gezien en heb ik de nacht doorgebracht in een Longhouse waar de Iban stam woont....
Een poosje geleden vertelde Sanne haar plannen om een paar dagen naar Kuching te gaan na haar stage. Ik wilde er ook al graag langer naar toe dus dit was de perfecte kans om gezellig samen te gaan. Sanne vertrok maandags en ik volgde woensdagavond.
Kuching is de hoofdstad van de staat Sarawak op het Maleise gedeelte op het eiland Borneo.
Op Borneo zijn een aantal opvang tehuizen voor gewonde of in de steek gelaten Orang Oetans.
Tevens leven er in Sarawak ontelbaar verschillende stammen waar de Iban toch wel de bekendste van is. De Iban worden ook wel de koppensnellers genoemd. Vroeger, dan spreek ik over nog geen 50 jaar geleden, waren er in de jungle vele Iban stammen actief en zij verkregen hun status en macht door de koppen er af te hakken van andere stammen, vijandige stammen uiteraard.
Sorry jeugdige lezers onder ons, maar het is nou eenmaal niet anders.
Wanneer een Iban man een tatoeage op zijn keel heeft, betekent dat hij heeft deelgenomen aan een oorlog in de jungle waar dus hoogstwaarschijnlijk koppen rolden.
De Iban wonen nu nog aan de rivier de Lemanak die door Sarawak heen stroomt. Ze voeren geen strijd meer, jagen niet meer op wild met blaaspijpen maar ze wonen nog wel geisoleerd en verbouwen hun eigen groenten en slachten wild en kippen die ze houden bij het huis.
Een Longhouse is dus een erg lang huis, gebouwd op palen. Het Longhouse die wij bezochten had 24 kamers, 24 deuren dus, voor iedere familie 1. De woonkamer is voor gezamelijk gebruik, net als het balkon. Badkamers hebben zij niet, zij baden en wassen de kleren in de rivier.. die overigens schoner was dan de badkamers in onze longhouse dus zo gek idee is het niet.
Dat was de uitleg... we beginnen bij woensdag avond:
Ik heb al heel wat met Air Asia gevlogen en vrijwel nooit vertraging gehad, en helaas deze keer wel een uurtje.
20 seconden na het opstijgen, zag je de grond al niet meer in verband met de smog die al weken lang boven Maleisie hangt omdat de boeren de akkers op Borneo en Sumatra in de brand steken.
Anderhalf uur later landde ik op Borneo. Een half uur later ontmoette ik Sanne in het hostel waar ik een bed kreeg toegewezen op de slaapzaal. Dit hostel was echt perfect en zo leuk.
Heerlijk gegeten en wijntjes gedronken aan de rivier en vervolgens een poging gedaan tot slapen. Net toen ik in slaap viel, ging de wekker... Snel aankleden , ontbijtje weg werken en eindelijk datgeen doen waar ik zo naar uit keek.
Via Sanne haar werk hadden we de trip geboekt en toen we buiten kwamen, zochten wij een grote bus want we dachten dat we met veel andere toeristen zouden opgescheept zitten maar niets bleek minder waar. Een prive auto met gids Ruby en chauffeur A.J. stonden ons op te wachten. We hebben ons de rest van de dagen echte VIP’s gevoeld.
Het was een half uurtje rijden naar het opvang centrum voor de Orang Oetans. Onderweg er naar toe kregen we een geweldige uitleg over hoe het daar allemaal in zijn werk gaat.
Helaas waren er zo’n 100, voornamelijk Nederlandse, toeristen maar dat mocht de pret niet drukken.
Om 9 uur begon het voederen alleen hadden de Orang Oetans er geen trek in en duurde het 20 minuten voordat we in de verte de bomen zagen ritselen. De adrealine stroomt dan door je lichaam want zou het een grote zijn?
Helaas bleek het niet de grootste te zijn maar ja, er leven er 24, dus dat zou wel erg toevallig zijn geweest.
Al snel volgden er nog 3 en een baby. Het was geweldig om ze te zien eten, voor acrobaat spelen en poseren voor de vele camera’s. We hebben er ongeveer 120 geschoten :)
Helaas moesten we de regels opvolgen en om 10:00 de plek weer verlaten.
Hierna gingen we op weg naar de Lemanak rivier voor deel 2 van de tour.
Samen in een bootje, achter mekaar, met een stoerman en een peddelaar, vaarden we door de jungle, het regende een heel klein beetje dus het was echt een tropsisch regenwoud avontuur.
We hebben een aantal keer vast gezeten maar onze sterke peddelaarster bracht ons waar we moesten zijn.. bij de Serubah Longhouse. We keken onze ogen uit. Toen onze slaapplekken werden toegewezen en we de badkamers zagen, moesten we wel even slikken maar dit was gewoon wat we konden verwachten en het was super.
We hebben een bakkie koffie gedronken en daarna kregen we een rondleiding en een geweldige uitleg in het Longhouse waar de 24 families wonen. Ook ontmoetten we de medicijn man en de chief die beiden DE tatoo op de keel hadden...
Er waren nog een paar andere toeristen met gidsen en de gidsen hebben samen een diner klaargemaakt waar we heerlijk van gesmuld hebben.
Hierna werden we weer verwacht in de gezamelijke woonkamer en kregen we een show opgevoerd door de Iban. Zelfs de chief gaf een dansje.. ook moesten wij er aan geloven en moesten we in de benen. Dat was niet zo moeilijk want we hadden al wat glaasjes rijstwijn op haha!
Ook moesten we de chief onze kado’s overhandigen en werden ze over de 24 families verdeeld.
En toen kwam het moment.. de nacht waar we allemaal niet erg naar uitkeken.
Gelukkig werd het slapen uitgesteld door onze gids die een heerlijk bord noodels voor ons klaarmaakte en wij doen niet zo moeilijk over een extra diner om 12 uur snachts vlak voor het slapen gaan.. we passen ons nou eenmaal snel aan :)
Maar goed, toen moest we er aan geloven. De klamboe boven mijn matrasje had wel 10 gaten dus na een uitgebreide inspectie, ogen dicht en maar hopen dat je mond niet openvalt snachts en Harry de spin naar binnen zou wandelen.
Echter voor niets zorgen gemaakt want je doet toch geen oog dicht. De gidsen die ook in dezelfde ruimte sliepen snurkten enorm hard en om 3 uur begonnen er 20 hanen te kraaien.
Toen het om 6 uur licht werd, kwamen we allemaal snel uit bed en hebben we maar op het balkon gezeten.
Na een lekker ontbijtje kregen we een blaaspijp demonstratie en mochten we het zelf ook proberen en Sanne schoot gewoon in de roos... echt super! Iedereen jaloers haha.
Daarna gingen we de jungle in en de chief ging zelfs met ons mee. Hij liet ons de graven zien van de Iban maar ook de traps hoe ze de dieren vangen.
Aan het einde van deze kleine wandeling lag de boot ons weer op te wachten voor de schitterende vaart terug. De auto stond weer klaar en nadat we nog stopten bij de peper plantages en een restaurant kwamen we halverwege de dag weer aan in Kuching. We hebben de jungle stof kunnen afdouchen in het hostel want bij de Iban durfden we niet de douchen!
Weer heerlijk gegeten, gedronken en gelezen in het restaurant aan de rivier. We moesten een paar uur wachten tot de vlucht ging.
Na middernacht kwam ik weer thuis. Moe maar oh zo voldaan.
Het was een geweldige ervaring die ik nooit meer zal vergeten en ben blij dat ik het heb gedaan.
Sanne, bedankt voor de gezellige dagen!
Verder is het hier heel erg druk wat aankomsten betreft dus tot en met de 12e augustus kom ik de tijd wel door. En dan weer op pad, een week vrij gekregen om naar Phuket en Redang te gaan met mams. Daarna volgt er uiteraard weer een verhaal op deze site,
Ik zal nu even de foto’s plaatsen en dan rest mij verder nog alleen jullie een fijne zondag te wensen.
Liefs uit KL,
Marleen
Een poosje geleden vertelde Sanne haar plannen om een paar dagen naar Kuching te gaan na haar stage. Ik wilde er ook al graag langer naar toe dus dit was de perfecte kans om gezellig samen te gaan. Sanne vertrok maandags en ik volgde woensdagavond.
Kuching is de hoofdstad van de staat Sarawak op het Maleise gedeelte op het eiland Borneo.
Op Borneo zijn een aantal opvang tehuizen voor gewonde of in de steek gelaten Orang Oetans.
Tevens leven er in Sarawak ontelbaar verschillende stammen waar de Iban toch wel de bekendste van is. De Iban worden ook wel de koppensnellers genoemd. Vroeger, dan spreek ik over nog geen 50 jaar geleden, waren er in de jungle vele Iban stammen actief en zij verkregen hun status en macht door de koppen er af te hakken van andere stammen, vijandige stammen uiteraard.
Sorry jeugdige lezers onder ons, maar het is nou eenmaal niet anders.
Wanneer een Iban man een tatoeage op zijn keel heeft, betekent dat hij heeft deelgenomen aan een oorlog in de jungle waar dus hoogstwaarschijnlijk koppen rolden.
De Iban wonen nu nog aan de rivier de Lemanak die door Sarawak heen stroomt. Ze voeren geen strijd meer, jagen niet meer op wild met blaaspijpen maar ze wonen nog wel geisoleerd en verbouwen hun eigen groenten en slachten wild en kippen die ze houden bij het huis.
Een Longhouse is dus een erg lang huis, gebouwd op palen. Het Longhouse die wij bezochten had 24 kamers, 24 deuren dus, voor iedere familie 1. De woonkamer is voor gezamelijk gebruik, net als het balkon. Badkamers hebben zij niet, zij baden en wassen de kleren in de rivier.. die overigens schoner was dan de badkamers in onze longhouse dus zo gek idee is het niet.
Dat was de uitleg... we beginnen bij woensdag avond:
Ik heb al heel wat met Air Asia gevlogen en vrijwel nooit vertraging gehad, en helaas deze keer wel een uurtje.
20 seconden na het opstijgen, zag je de grond al niet meer in verband met de smog die al weken lang boven Maleisie hangt omdat de boeren de akkers op Borneo en Sumatra in de brand steken.
Anderhalf uur later landde ik op Borneo. Een half uur later ontmoette ik Sanne in het hostel waar ik een bed kreeg toegewezen op de slaapzaal. Dit hostel was echt perfect en zo leuk.
Heerlijk gegeten en wijntjes gedronken aan de rivier en vervolgens een poging gedaan tot slapen. Net toen ik in slaap viel, ging de wekker... Snel aankleden , ontbijtje weg werken en eindelijk datgeen doen waar ik zo naar uit keek.
Via Sanne haar werk hadden we de trip geboekt en toen we buiten kwamen, zochten wij een grote bus want we dachten dat we met veel andere toeristen zouden opgescheept zitten maar niets bleek minder waar. Een prive auto met gids Ruby en chauffeur A.J. stonden ons op te wachten. We hebben ons de rest van de dagen echte VIP’s gevoeld.
Het was een half uurtje rijden naar het opvang centrum voor de Orang Oetans. Onderweg er naar toe kregen we een geweldige uitleg over hoe het daar allemaal in zijn werk gaat.
Helaas waren er zo’n 100, voornamelijk Nederlandse, toeristen maar dat mocht de pret niet drukken.
Om 9 uur begon het voederen alleen hadden de Orang Oetans er geen trek in en duurde het 20 minuten voordat we in de verte de bomen zagen ritselen. De adrealine stroomt dan door je lichaam want zou het een grote zijn?
Helaas bleek het niet de grootste te zijn maar ja, er leven er 24, dus dat zou wel erg toevallig zijn geweest.
Al snel volgden er nog 3 en een baby. Het was geweldig om ze te zien eten, voor acrobaat spelen en poseren voor de vele camera’s. We hebben er ongeveer 120 geschoten :)
Helaas moesten we de regels opvolgen en om 10:00 de plek weer verlaten.
Hierna gingen we op weg naar de Lemanak rivier voor deel 2 van de tour.
Samen in een bootje, achter mekaar, met een stoerman en een peddelaar, vaarden we door de jungle, het regende een heel klein beetje dus het was echt een tropsisch regenwoud avontuur.
We hebben een aantal keer vast gezeten maar onze sterke peddelaarster bracht ons waar we moesten zijn.. bij de Serubah Longhouse. We keken onze ogen uit. Toen onze slaapplekken werden toegewezen en we de badkamers zagen, moesten we wel even slikken maar dit was gewoon wat we konden verwachten en het was super.
We hebben een bakkie koffie gedronken en daarna kregen we een rondleiding en een geweldige uitleg in het Longhouse waar de 24 families wonen. Ook ontmoetten we de medicijn man en de chief die beiden DE tatoo op de keel hadden...
Er waren nog een paar andere toeristen met gidsen en de gidsen hebben samen een diner klaargemaakt waar we heerlijk van gesmuld hebben.
Hierna werden we weer verwacht in de gezamelijke woonkamer en kregen we een show opgevoerd door de Iban. Zelfs de chief gaf een dansje.. ook moesten wij er aan geloven en moesten we in de benen. Dat was niet zo moeilijk want we hadden al wat glaasjes rijstwijn op haha!
Ook moesten we de chief onze kado’s overhandigen en werden ze over de 24 families verdeeld.
En toen kwam het moment.. de nacht waar we allemaal niet erg naar uitkeken.
Gelukkig werd het slapen uitgesteld door onze gids die een heerlijk bord noodels voor ons klaarmaakte en wij doen niet zo moeilijk over een extra diner om 12 uur snachts vlak voor het slapen gaan.. we passen ons nou eenmaal snel aan :)
Maar goed, toen moest we er aan geloven. De klamboe boven mijn matrasje had wel 10 gaten dus na een uitgebreide inspectie, ogen dicht en maar hopen dat je mond niet openvalt snachts en Harry de spin naar binnen zou wandelen.
Echter voor niets zorgen gemaakt want je doet toch geen oog dicht. De gidsen die ook in dezelfde ruimte sliepen snurkten enorm hard en om 3 uur begonnen er 20 hanen te kraaien.
Toen het om 6 uur licht werd, kwamen we allemaal snel uit bed en hebben we maar op het balkon gezeten.
Na een lekker ontbijtje kregen we een blaaspijp demonstratie en mochten we het zelf ook proberen en Sanne schoot gewoon in de roos... echt super! Iedereen jaloers haha.
Daarna gingen we de jungle in en de chief ging zelfs met ons mee. Hij liet ons de graven zien van de Iban maar ook de traps hoe ze de dieren vangen.
Aan het einde van deze kleine wandeling lag de boot ons weer op te wachten voor de schitterende vaart terug. De auto stond weer klaar en nadat we nog stopten bij de peper plantages en een restaurant kwamen we halverwege de dag weer aan in Kuching. We hebben de jungle stof kunnen afdouchen in het hostel want bij de Iban durfden we niet de douchen!
Weer heerlijk gegeten, gedronken en gelezen in het restaurant aan de rivier. We moesten een paar uur wachten tot de vlucht ging.
Na middernacht kwam ik weer thuis. Moe maar oh zo voldaan.
Het was een geweldige ervaring die ik nooit meer zal vergeten en ben blij dat ik het heb gedaan.
Sanne, bedankt voor de gezellige dagen!
Verder is het hier heel erg druk wat aankomsten betreft dus tot en met de 12e augustus kom ik de tijd wel door. En dan weer op pad, een week vrij gekregen om naar Phuket en Redang te gaan met mams. Daarna volgt er uiteraard weer een verhaal op deze site,
Ik zal nu even de foto’s plaatsen en dan rest mij verder nog alleen jullie een fijne zondag te wensen.
Liefs uit KL,
Marleen
-
26 Juli 2009 - 09:46
Marga:
Hi Marleen,
Ik deel deze mooie ervaring met je en kijk er nog met volle teugen op terug.
Heeft onwijs veel indruk om mij gemaakt toen.
Fijn dat jij hier nu ook van hebt mogen genieten.
groetjes
marga -
26 Juli 2009 - 09:53
Marije:
Geweldige ervaring, die Orang Oetans he?
Ik herinner me dat wachten ook... En dan uiteindelijk geritsel in de bomen; is het de wind of...? Zwiepen van de boomtoppen in de verte en daar komen ze aan! Super gaaf om van zo dichtbij te zien!
Leuk dat je met je moeder een week vrij hebt, lekker vakantie vieren!
Liefs,
Marije -
26 Juli 2009 - 10:29
Kim:
Pffff! Zit ik dan, op zondagochtend op de bank, super happy dat ik over een week naar terschelling ga... ;)
Hier kan toch niks meer tegenop, geweldig verhaal meis en super dat je straks lekker met je mams een weekje heerlijk kunt gaan genieten!
Liefs! -
26 Juli 2009 - 11:52
Sanne:
Jij ook bedankt! Voor de 6e keer ;) Ik vond het echt onvergetelijk!! Ben blij dat je mee bent gegaan :)
Tot snel! Liefs -
26 Juli 2009 - 12:37
Myrthe:
Wow wat gaaf zeg!!
Heerlijk dat je daar de tijd en mogeljkheden hebt om dat soort geweldige tochten te ondernemen!
Dat wil ik ook ;)
X Myrthe -
26 Juli 2009 - 14:38
Mams:
O Marleen , wat een ontzettend leuk verhaal en die geweldige foto,s .
Toch wel fijn dat je dit met Sanne hebt beleefd en niet met mij(hoewel je vader het wel erg leuk zou hebben gevonden),
laat mij maar hoog en droog in een luxe hotel slapen.
Ja iedereen is verschillend he?
Groetjes en tot over ruim 2 weken!!!!!!!
-
26 Juli 2009 - 18:26
Chantal:
O wat ontzettend gaaf zeg!! Een hele belevenis, echt geweldig. Harry de spin gelukkig niet gezien hahaha
Groetjes Chantal -
26 Juli 2009 - 20:12
Nynke:
Super leuk dit avontuur!!!gelukkig is spiderman niet bij je gekomen! haha! Ik kijk alweer uit naar je volgende verhaal!x -
26 Juli 2009 - 22:15
Carolien:
He Marleen,
Jeetje wat gaaf zeg!
Dat wil iedereen toch?
Succes de komende tijd en voor dat je het weet staat je moeder op de stoep!
X Carolien -
27 Juli 2009 - 09:53
Pa:
He kanjer,
Ik denk wel dat ik genoten zou hebben. Geweldig toch.
Deze ervaring pakken ze niet meer van je af.
Dikke kus,
Pa
-
27 Juli 2009 - 11:12
Mirjam:
Heej marleen echt een super verhaal...gaaf om die orang oetans zo te zien he! Geniet van t bezoek de komende tijd:D! xxx -
28 Juli 2009 - 05:49
Lies:
Waaah super gaaf hoor die foto's!!! Ik ben ook erg benieuwd! Hopelijk gaan wij morgen! Have fun met Mams en we spreken elkaar wieder! -
30 Juli 2009 - 20:12
Karin:
He Marleen,
Zo leuk om die verhalen van je te lezen. Je leest niet vaak een reactie van me maar ik houd je verhalen wel bij hoor. Geniet van je leven daar!!!
Liefs Karin -
05 Augustus 2009 - 07:43
Corina:
Hoi Marleen,
Wat een super leuk verhaal weer.
Geweldig he om zo dicht bij 'the wildlife'te komen! Voor ons waren het geen orang oetangs maar walvissen, fantastische ervaring!
Je hoort het nog wel.
Fijne tijd gewenst met je moeder.
Groetjes,
Johan, Corina en Niels
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
